Dit betekent dat ook de aanpak anders dient zijn. Op dit punt sla ik bewust een brug tussen regulier, alternatief en paranormaal.
Voor mij is ieder mens uniek. Dit is ook het uitgangspunt van de aanpak waar ik per individu voor kies. Uniciteit is heel belangrijk. Het maakt dat we dicht bij onszelf kunnen/mogen zijn en blijven.
Problemen kunnen eenzelfde oorsprong hebben, maar jouw beleving maakt dat de methode en de aanpak verschillen. Mishandeling, incest, seksueel misbruik, onthechtingproblemen, afwijzing , pesten en hooggevoeligheid zijn maar een paar voorbeelden van de problemen die kunnen voorkomen. Velen hebben al een heel traject van verschillende hulpinstanties achter de rug, maar ervaren ook keer op keer de teleurstelling omdat het laatste puzzelstukje steevast ontbreekt: namelijk dat je er telkens nét niet bent. Voor sommigen zal het eind zeer sporadisch in zicht zijn, simpelweg omdat het ‘too much’ is.
Ik realiseer mij dat ik heel voorzichtig moet zijn en zeker niet mag denken dat ik de wijsheid in pacht heb en alle antwoorden en handvatten voor iedereen kan aandragen. Ik zal dan ook nooit aan een traject beginnen zonder vooraf naar artsen en hulpverleners te verwijzen en/of te weten te komen wat er al aan ervaring op dit gebied aanwezig is. Echter, door gebruik te maken van rust, begrip, openheid, gesprekken, massages, regressie en het scheppen van balans ben ik wel in staat een opening te maken en van daaruit een doorstap te doen om samen ergens naar toe te werken. Met zijn tweeën en/of samen met andere hulpverleners.
